Rammstein.nl

Werchter 2010, het grote Rammstein-interview: “Wees gerust, de wereld is nog niet van ons verlost”

Als er één band op Werchter voor vuurwerk zal zorgen, dan is het wel Rammstein. En dat mag u gerust letterlijk nemen, want de zes Duitsers ontpoppen zich, gewapend met vlammenwerpers, op het podium als heuse hobbypyromanen. Klaar voor een portie geflambeerde metal op zaterdag 3 juli? Rammstein-gitarist Paul Landers alvast wel, blijkt uit onderstaand interview. Ook al had hij liever niet als laatste gespeeld…

Met Rammstein sluit een levende muzieklegende de Werchter-zaterdag af: zes studioalbums, meer dan vijftien miljoen verkochte platen, uitverkochte monstertournees, bekend van New York tot Timboektoe. En dat met Duitstalige muziek… Wie de band al eerder live aan het werk zag (in december in het Sportpaleis, bijvoorbeeld), weet wat het Werchter-publiek zaterdag te wachten staat: riffs die alles wat ze op hun weg tegenkomen verwoesten, keyboards die hyperkinetisch de achtervolging inzetten, drums die een precisiebombardement uitvoeren… Blitzkrieg in je oren, kortom. Daarbovenop komt dan nog een übershow, met onder meer een brandende stuntman, een falluskanon en de nodige steekvlammen, die wel heel dicht bij de muzikanten komen. Is dat wel veilig, vragen wij – steeds bekommerd om het welzijn van de mede-Mensch – in ons beste Jean-Marie Pfaff-Duits aan gitarist Paul Landers.

”Ik loop quasi elke avond wel lichte brandwonden op”, antwoordt de 45-jarige Berlijner bloedserieus. ”Maar maak je geen zorgen: het zijn maar eerstegraads brandwonden, die leveren geen permanente schade op. En je moet er wat voor over hebben, voor een goeie show.”

Jullie touren momenteel ter promotie van jullie laatste album ’Liebe ist für alle da’, dat een stuk harder klinkt dan zijn voorganger ’Rosenrot’ (2005).
Paul Landers: Klopt. ’Rosenrot’ was een epische, overladen, bombastische plaat, inclusief strijkers. Rammstein met heel veel ketchup. Nu wilden we Rammstein opnieuw serveren zonder ketchup: rechttoe rechtaan. Terug naar onze roots, ja, ook al omdat onze fans ons gevraagd hadden om opnieuw een hardere plaat te maken.

Terug naar de roots, dat lijkt wel een metaltrend: Slayer en Soulfly deden het, en ook Metallica, met ’Death Magnetic’.
Ja, alhoewel ik het bij Metallica niet geslaagd vind. We hebben met ’Liebe ist für alle da’ weliswaar teruggegrepen naar onze roots, maar het album klinkt wel actueel, als Rammstein anno 2010, terwijl Metallica’s laatste plaat klinkt alsof ze in de jaren tachtig gemaakt is. Ik vond ’Death Magnetic’ behoorlijk teleurstellend.

Jullie vorige plaat dateerde al uit 2005. Dat suggereert dat ’Liebe ist für alle da’ niet makkelijk tot stand is gekomen.
We hebben een pauze genomen na de vorige plaat. Niet omdat we opgebrand waren, maar omdat we het ons konden veroorloven: we hebben het geld en de tijd. Voor het eerst sinds het begin van de band zijn we een volledig jaar helemaal niet met Rammstein bezig geweest. En dat was niet makkelijk: ikzelf heb bijvoorbeeld drie maanden echt moeten ’afkicken’ van de groep, maar daarna heb ik enorm genoten van de vrijheid. Ik heb leren surfen en ben met mijn familie gaan reizen. Gedwongen eigenlijk, want ik had er aanvankelijk absoluut geen zin in: met Rammstein reis ik al quasi constant de wereld rond, nu kon ik weer mijn koffers pakken. Maar ik heb geleerd dat met de familie reizen toch iets anders is. Het is – hoe zal ik het diplomatisch zeggen? – een pak meer ontspannend (lacht).
Een jaar voor we de studio zijn ingetrokken, zijn we dan aan nieuwe muziek beginnen werken, weliswaar op een andere manier dan voordien: bij de vorige albums werkte iedereen apart en brachten we op het eind de verschillende stukken samen. Deze keer was het van in het begin teamwerk. Omdat we zo lang niet samen gespeeld hadden, hadden we echt plezier in het met zijn zessen aan nieuwe muziek werken. Het ging eigenlijk te goed, want we hadden al snel 50 bruikbare ideeën, waardoor we op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer zagen. We hebben dan de helft weggegooid, en toen ging het beter, ook al blijft een plaat opnemen een lijdensweg: schaven, schaven en nog eens schaven, tot het gewenste resultaat eindelijk bereikt is.

Jullie laatste album is een tijdje op de index gezet in Duitsland en mocht dus niet aan minderjarigen verkocht worden, omdat het onder meer onveilige seks en gevaarlijke sm-praktijken zou propageren. Voor de eerste single van ’Liebe ist für alle da’, ’Pussy’, draaiden jullie dan weer een regelrechte pornoclip. Verder staat er op het album een nummer over de incestzaak-Fritzl, dat jullie live brengen met exploderende babypoppen. Kan voor jullie alles, of zijn er grenzen?
Kijk, de ene kunstenaar heet Albrecht Dürer en schildert een haas. De andere heet Jeroen Bosch en schildert gruwelijke taferelen. Volgens mij niet omdat Bosch wou provoceren, maar omdat die aspecten van het leven hem interesseerden en hij wat hij maakte ook goed vond. Zo zit dat ook bij ons. Rammstein is de Jeroen Bosch van de muziek (lacht). En ja, we zoeken graag de grenzen op. Wat niet wil zeggen dat alles kan, en dat we alles doen zonder nadenken. Die pornoclip, bijvoorbeeld, was een idee van de regisseur, en niet iedereen was onmiddellijk enthousiast. Maar Rammstein werkt als een democratie, zonder vetorecht. Als vier van de zes voor een idee zijn, doen we het.

Wat die indexering betreft, tja, dat zal typisch Duits zijn zeker? In het buitenland worden we sowieso meer geapprecieerd dan in eigen land. Veel landgenoten hebben nog altijd moeite met het feit dat we in het Duits zingen, dat we ons Duits-zijn niet krampachtig proberen te verbergen. Heel veel Duitsers hebben nog steeds problemen met hun afkomst en geschiedenis, en dat zal ook nog wel een tijd zo blijven.

Ooit overwogen om op het Engels over te schakelen?
We hebben dat wel eens geprobeerd, maar dat was niet echt een geslaagd experiment. Voor ’Pussy’, dat een Engels refrein heeft, hebben we in het begin ook Engelse strofen geschreven, maar dat functioneerde gewoon niet. In die mate dat de Engelse platenmaatschappij ons vriendelijk gevraagd heeft om de strofen toch maar in het Duits te schrijven (lacht).

Helemaal in het begin van Rammstein is ons wel gezegd dat we in het Duits nooit een internationale carrière zouden hebben, en dat we op het Engels moesten overschakelen, ’Ja, dan hebben we maar geen internationale carrière’, hebben we toen geantwoord. En kijk: intussen hebben we vijftien miljoen platen verkocht (lacht).

Jullie staan op zaterdag 3 juli als headliner op het Werchter-podium. Wat mag het publiek verwachten?
Onze festivalshows verschillen weinig van onze zaalshows. Verwacht dus een combinatie van nieuwe songs en oude hits, en heel veel visuele effecten. Ik speel wel graag op festivals, al is het maar omdat je dan als muzikant de kans krijgt om heel wat andere bands te gaan bekijken. Het is onze derde keer Werchter. Wel vind ik het jammer dat we headliner zijn. Dan speel je als laatste groep na een lange festivaldag, wat betekent dat het publiek moe en ten dele zelfs gewoon dronken is. Dat zijn niet bepaald ideale omstandigheden voor een band. Ik speel dus liever wat vroeger op de dag. Maar de meeste bands willen niet meer na ons optreden, omdat ze vrezen dat hun muziek zal verzuipen na ons theater.

Jullie huidige tournee omvat meer dan 200 concerten en duurt in totaal drie jaar. Rammstein bestaat intussen vijftien jaar. En jullie zijn veertigers. Wordt er dan al eens aan het einde van Rammstein gedacht?
Eigenlijk denken we daar al van in het begin aan (lacht). Het zijn dolle jaren geweest, We hebben al grote ruzies gehad, sommigen hebben een tijdje het contact met de realiteit verloren, anderen hebben egotrip-periodes doorgemaakt, maar het is uiteindelijk altijd weer goed gekomen, en eigenljk is de sfeer in de groep nog nooit zo harmonieus geweest. Bijna angstaanjagend harmonieus, zelfs. Rammstein was eigenlijk nog nooit zo leuk als nu. Dus wees gerust: de wereld is nog niet van ons verlost. Maar één ding kan ik je wel verklappen: na deze tour nemen we opnieuw een pauze. Een nieuwe plaat zal er dus ten vroegste eind 2013 zijn.

Bron: http://www.typepad.com